Masalcı Kız
Eğlenceyi oldukca seven bir ağustos böceği varmış. Bu ağustos böceği devamlı saz çalar, şarkı söylermiş. Tüm gününü bu şekilde geçirirmiş.
Komşusu karınca ise sıcak yaz günlerini güneş altında yiyecek toplamakla geçirmiş.
Ağustos böceği ağaç gölgesinde saz çalarken yiyecek taşıyan karıncayı gördüğünde hep gülerek takılırmış.
Derken güzel, sıcak günler bitmiş, kış gelmiş. Artık havalar oldukca soğuk ve yağışlıymış. Ağustos böceği şarkı söylemez hale gelmiş. Soğuktan oldukça üşüyormuş ve karnıda oldukça açıkmış.
Tüm yazı saz çalarak ve şarkı söyleyerek geçirdiği için hiç yiyeceği yokmuş. Kış için karınca gibi bir hazırlık yapmamış.
Ağustos böceğinin aklına komşusu karınca gelmiş.
— Karınca komşumdan ödünç yiyecek bir şeyler isteyeyim, hem ne var ağustosta yine öderim, demiş. Ağustos böceği bu fikir içinde kemanını koltuğunun altına almış karınca komşusunun kapısına gitmiş. Kapıyı çalmış. Karınca açmış kapıyı. Karşısında açlık ve soğuktan perişan olmuş ağustos böceğini görmüş;
— Ne istiyorsun ağustos böceği, demiş.
— Karınca kardeş havalar soğudu ve çok üşüyorum. Üstelik karnımda oldukça aç ve yiyecek hiçbir şeyim yok. Bana ödünç yiyecek bir şeyler verir misin? Söz veriyorum ağustosta borcumu ödeyeceğim sana, demiş ağustos böceği. Karınca;
— Niçin yiyecek hiçbir şeyin yok, tüm yaz ne yaptın sen?
— Ağustos böceği, “Yiyecek toplamak için zamanım olmadı,” diye sızlandı; “Müzik yapmakla o kadar meşguldüm ki, farkına bile varmadan yaz bitmişti.”
— Karınca bu cevabı duyunca, şöyle bir doğrulmuş ve omuzlarını silkerek; “Müzik yapıyordun, değil mi? Pekala; şimdi dans et!” demiş ve
tak diye kapıyı ağustos böceğinin yüzüne kapatmış.
*****
Çalışmak için bir zaman, oyun için bir zaman var.
*****
-SON-
