Eda Ormanda

Bir zamanlar yaşlı bir adam ve yaşlı bir kadın yaşarmış, onun da Eda adında bir torunu varmış.

Bir gün Eda’nın arkadaşları ormana böğürtlen toplamak için gitmeye karar verirler ve Eda’yı da çağırırlar.

“Lütfen büyükanne ve büyükbaba ormana gitmeme izin verin.” dedi, Eda.

“Gidebilirsin ama arkadaşlarından sakın ayrılma. Onları gözden kaçırma dikkat et, yoksa ormanda kaybolabilirsin.” diyerek yanıtladı büyükbaba.

Eda ve arkadaşları ormana geldiler ve böğürtlen toplamaya başladılar. Çalıdan çalıya, ağaçtan ağaca gitti Eda ve daha ne olduğunu anlayamadan arkadaşlarından uzaklaşmıştı. Sonunda yapayalnız olduğunu görünce onlara seslenmeye başladı, ama arkadaşları onu duymadı.

Eda oraya gitti buraya gitti ama bir türlü yolunu bulamadı. Eda kaybolmuştu.

Ağaçların sıklaştığı bir yerine geldiğinde küçük bir kulübe gördü. Kulübenin kapısını çaldı ama açan olmadı. Kapıyı açarak içeri girdi ve bir köşeye oturdu. Eda kulübede kimin yaşadığını merakla bekledi.

Kulübede büyük bir ayı yaşıyordu. Ormana yürüyüşe çıkmıştı. Eve döndüğünde Eda’yı görünce çok sevindi. Çünkü Büyük Ayı’nın hiç arkadaşı yoktu. Annesi ve babasının evinden çok önceleri ayrılmış küçük kulübede yalnız yaşıyordu. Eda onun için bulunmaz bir arkadaş olabilirdi ama elinden de kaçırmak istemiyordu.

Eda’ya doğru eğilerek;

– Artık burada benimlesin. Benim yemeğimi pişireceksin, bana hizmet edeceksin ve sözümden çıkmıyacaksın, dedi Büyük Ayı. Ayrıca yüksek sesle sakın evden kaçmaya çalışma aksi durumda yakalar seni yerim.

Eda çok korktu ve üzüldü ama çaresizlik içerisinde Ayı’nın dediklerini kabul etti.

Büyük Ayı çok önceden çocuklarla oyunlar oynayan onlarla birlikte ormanda gezintiye çıkan kocaman ama çok yufka yürekliydi. Ancak anne ve babasının ölüm haberini aldıktan sonra karakteri olumsuz yönde değişmişti.

Eda büyükanneyi ve büyükbabayı çok özlemeye başlamıştı. Kaçmak için epey bir düşündü. Eve gitmek için güzel bir plan yaptı ve hemen uygulamaya başladı.

– Ayı birşey istiyeceğim senden, dedi kısık bir sesle Eda.

– Söyle bakalım neymiş, dedi Büyük Ayı.

– Büyükannemle büyükbabama yiyecek birşeyler götürmek istiyorum. 1 gün bile olsa bana yeterli. Lütfen izin ver. Onlar yaşlı iki insan, dedi Eda.

– Hayır, kesinlikle olmaz, dedi Büyük Ayı ve sonra devam etti. “Sen yiyecekleri hazırla ben götürürüm onlara.”

Eda, tamam o da olur. Önce bir teresa çık, yağmur yağıyor mu? Bir bak”, dedi.

Ayı terasa çıktı. Eda da bunu fırsat bilip hemen sepete girerek üstünü örtüp beklemeye başladı.

– Ayı içeri girdiğinde hazır olan sepeti görünce sırtlayıp yola koyuldu. Epey bir yol aldıktan sonra Eda’nın evini sonunda bulan ayımız kapıyı çalmaya başladığı sırada köydeki köpekler ayının etrafında toplaşmış havlamaya başlamışlardı.

Ayı sepeti bırakır bırakmaz hemen ormana kaçtı!

Büyükanne ve büyükbaba kapıyı açtığında sepeti gördüler. Merakla sepeti açtıklarında Eda’yı görünce çok sevindiler. Eda başında gelen herşeyi anlattı. “Sözünüzü dinlemediğin için de çok pişmanım”, dedi Eda

Büyükanne ve büyükbaba Eda’ya “Sen çok zekisin, seni çok merak ettik” diyerek sıkı sıkı sarılmaya devam ettiler.

Eda turta pişirdi ve ayı için de bir sepet hazırladı. Büyük Ayı’ya “Al bu sepeti sen de büyükanne ve büyükbabana götür ve onlarla birlite yaşa. Ayrıca arada beni ziyarete de gelebilirsin, dedi Eda.

Ayı da “Pekala… Seni unutmayacağım Eda. Sen zeki ve iyi kalpli çok iyi bir arkadaşsın. Sana yaptıklarım için çok pişmanım.” diyerek oradan ayrıldı.

—SON—